Want onze zeer lichte verdrukking, die zeer haast voorbij gaat, werkt ons een zeer uitnemend, eeuwig gewicht der heerlijkheid. 2 Corinthe 4:17
Het Hebreeuwse woord „heerlijkheid” betekent letterlijk „gewicht”, en de apostel schijnt daarop het oog te hebben, door, gelijk hij doet, de twee woorden met elkaar te verbinden of samen te voegen. Er is inderdaad een natuurlijk verband tussen hetgeen wichtig of zwaar en hetgeen hecht en duurzaam is. Hij wilde dus de toekomstige heerlijkheid als hecht en duurzaam voorstellen en als volstrekt onderscheiden van de lichte, ijdele nietigheden van de tijd; en zelfs van de voorbijgaande verdrukkingen, die dagelijks voorkomen. Maar hij schijnt hoofdzakelijk te zinspelen op de buitengewone grootheid van de heerlijkheid, die geopenbaard zal worden, in vergelijking met onze tegenwoordige vermogens van lichaam en geest en onze tegenwoordige bevatting daarvan. Het is alsof hij wil zeggen: „In onze tegenwoordige, onvolmaakte staat, met onze bekrompen vermogens van geest en onze zwakke, broze tabernakel, kunnen wij het gewicht van die onsterfelijke heerlijkheid niet dragen, die bereid is voor de heiligen in het Koninkrijk der heerlijkheid”. Geen oog heeft het gezien, noch oor gehoord, noch is het in het hart des mensen ooit opgeklommen, hetgeen God bereid heeft voor degenen, die Hem liefhebben. De hemel, in de ontsluiting van zijn zaligheid, zou ons tegenwoordig lichaam en ziel op een enkel ogenblik verbrijzelen in het stof. „Geen mens — zegt God tot Mozes — zal Mij zien en leven”. Toen Johannes op Patmos een gezicht ontving van de herrezen Heere, viel hij — ofschoon hij bij het laatste avondmaal op Zijn borst gevallen was — als dood aan Zijn voeten. Daarom moeten wij gereinigd worden van alle besmetting der zonde, en onze zielen moeten tot het uiterste van onze sterfelijke vermogens verwijd worden, en ons lichaam verheerlijkt en gelijkvormig gemaakt naar het heerlijk lichaam van de Heere Jezus Christus, opdat ziel en lichaam in staat zullen mogen zijn het gewicht der eeuwige heerlijkheid te dragen, waarmede zij zullen bekleed worden. Gelijk de apostel zegt: „Niet dat wij zouden ontkleed, maar overkleed worden, opdat het sterfelijke van het leven verslonden worde”. Maar er is iets in het woord „heerlijkheid”, dat ik niet mag voorbijgaan. De Heere bidt in het aangrijpende kapittel Johannes 17 aldus, of liever, Hij drukt Zijn hemelse wil als volgt uit: „Vader, Ik wil, dat daar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt”. Dit is het gewicht der heerlijkheid, waarvan de apostel spreekt, dat is, niet alleen ontslag van zonde en smart, niet slechts Christus zien gelijk Hij is, maar ook beschouwen en genieten de onuitsprekelijke heerlijkheid, die de Vader Hem gegeven heeft, dat is al de heerlijkheid der Godheid, zoals deze geopenbaard is in en schijnende is door Zijn menselijke natuur. De volkomenheid en volmaaktheid van deze heerlijkheid is voor de heiligen Gods weggelegd om te genieten, wanneer zij Hem zullen zien gelijk Hij is en kennen gelijk zij gekend zijn. Wij zien er een glimpje van wanneer Christus aan de ziel geopenbaard wordt; wanneer de hemelen aan het geloof ontsloten worden, wanneer Zijn schoonheid en dierbaarheid door de kracht Gods aan het hart worden geopenbaard. Maar het „uitnemende gewicht der heerlijkheid” kan nooit in dit tegenwoordig leven ten volle begrepen worden.
