Toen zeide ik: Wee mij, want ik verga, dewijl ik een man van onreine lippen ben, en ik woon in het midden eens volks, dat onrein van lippen is; want mijn ogen hebben de Koning, de Heere der heirscharen gezien. Jesaja 6:5
God heeft Zijn Sion laten beschrijven als „vol wonden, striemen en etterbuilen”. Toen de kerk Gods in Adam viel, viel zij dermate, dat zij al haar benen brak, benevens dat in die val haar vlees van het hoofd tot de voeten overdekt werd met wonden, die tot verzweringen overgingen. Haar verstand, haar consciëntie en haar genegenheden werden vreselijk verminkt. Haar verstand werd verduisterd, haar consciëntie gevoelloos, en haar genegenheden werden vervreemd van God. Iedere eigenschap der ziel werd dus bedorven en verkeerd. Gelijk bij een schip, dat schipbreuk lijdt, het water door elk lek naar binnen stroomt, zo was het eveneens toen Adam strandde op lager wal van de zonde en de verzoeking, en schipbreuk leed van het beeld Gods, waarnaar hij geschapen was. De zonde brak door in alle vermogens van ziel en lichaam, ja drong door tot de binnenste schuilhoeken van zijn wezen. Of om een ander zinnebeeld te gebruiken, gelijk wanneer iemand gebeten wordt door een vergiftige slang en het vergif door iedere ader heen loopt en hem van het hoofd tot de voeten vergiftigt, zo was het met Adam. De vergiftige slangenbeet der zonde drong tot in het binnenste zijner ziel en tastte ook zijn lichaam aan, en vergiftigde hem zo van top tot teen. Maar de vreselijke verwoesting, die de zonde veroorzaakt, wordt nooit gezien, noch gevoeld, totdat de ziel geestelijk leven wordt ingestort. Ach, wat een arbeid veroorzaakt dan de zonde in de consciëntie, als zij door de Geest Gods belicht wordt. Welke oppervlakkige of kleine gedachten wij ook tevoren van de zonde mogen gehad hebben, alleen wanneer haar gevaarlijk en boosaardig karakter door de Heilige Geest in het daglicht wordt gesteld, dan wordt zij recht gezien en gevoeld; men smart en rouwklaagt er over. Het is het zwaard des Geestes, dat snijdt en doorwondt. Het is dit komen tot het leven en het licht, dat de consciëntie een diepe wonde toebrengt; het is dit Goddelijk werk, dat het hart verscheurt en deze diepe wonden veroorzaakt, die niet dan door de balsem in Gilead kunnen genezen worden. En niet alleen dat de arme, overtuigde zondaar in zijn consciëntie inwendig door de zonde gewond en verscheurd wordt, wanneer zij door de Geest van God ontdekt wordt, maar zoals de profeet zich uitdrukt: Het ganse hoofd is krank, en het ganse hart is mat. Hij arbeidt dan onder een samenweefsel van ongerechtigheden. Elk woord, iedere gedachte en handeling is bezoedeld door de zonde. Elk één zijner geestvermogens is bedorven. De wil verkiest het kwade, de genegenheden kleven aan aardse dingen; de memorie is als een gebroken zeef, ze behoudt het kwade en laat het goede vallen. Het oordeel is als een omgekochte of dronken rechter, het spreekt een onbezonnen of verkeerd oordeel uit; en de consciëntie is als een opiumschuiver; zij slaapt en sluimert een gevoelloze slaap. Deze ellendige staat is door de val op en in ons gekomen, en elk der kinderen Gods moet er in zekere mate iets van kennen. Het heeft geen nut de zaak te verbloemen met te zeggen, dat iemand door de genade Gods en het bloed van Christus kan behouden worden, zonder iets te kennen van de diepe ellende en ongerechtigheid, waarin hij door de val gekomen is. Wij moeten in de diepte van de val afsteken om ons hart te leren kennen en waartoe wij in staat zijn. Wij hebben nodig, dat het scherpe mes des Heeren diep in onze consciënties ingaat en het kwaad bloot legt, dat zo diep in ons vleselijk gemoed besloten ligt, vóór wij iets kunnen ervaren van de schoonheid en de zegen der zaligheid door genade.
