Toen zeide Mozes tot God .Wie ben ik, dat ik tot Farao zou gaan en dat ik de kinderen Israels uit Egypte zou voeren Exodus 3:11
Mozes, de man Gods, aangesteld om de kinderen van Israël uit Egypte te leiden, kreeg de zwaarste last op zijn schouders gelegd die een sterveling maar kan dragen, en tegelijk de hoogste eer aan hem toevertrouwd die mensenhanden maar kunnen ontvangen. Het was geen taak die hij op zich nam, zonder verkozen, geroepen en gemachtigd te zijn. De genade had zijn hart geraakt en hem geleerd de smaadheid van Christus grotere rijkdom toe te kennen dan de schatten van Egypte. Toen Mozes groot was geworden, weigerde hij een zoon van Farao’s dochter te worden genoemd’ (Hebr. 11); zag hij af van alle eer en genietingen van een aards hof, en ging hij eropuit om zijn broeders te bezoeken. Ik hoef niet te vermelden waarom hij gedwongen was Egypte te verlaten en naar het land Midian te vluchten, waar hij veertig jaar vertoefde. En wat een lessen leerde hij daar! — lessen zonder welke hij volkomen ongeschikt zo zijn geweest om de kinderen van Israël uit Egypte weg te leiden. Vele net aan de universiteit afgestudeerde jongemannen vinden zichzelf volledig bevoegd om de Kerk van God te leiden. Maar Mozes was niet bekwaam – toen hij al veertig jaar oud was, met alle geleerdheid van Egypte – om de kinderen van Israël te leiden. Hij moest veertig jaar de woestijn in gaan, niet slechts om door pijnlijke ervaring de uiterlijke ontberingen te leren kennen, maar de verzoekingen en beproevingen, de gevaren en het lijden van een woestijnhart, waar woeste slangen zijn wier beet giftiger is, en felle schorpioenen wier steek scherper is dan welke slang of schorpioen dan ook die zijn slijmerige spoor door woest zand trekt. Daar leerde hij de verschrikkingen Gods in de wet waarvan hij naderhand de middelaar was, en daar leerde hij tevens de zegeningen van het evangelie toen hij door het oog van het geloof een vleesgeworden God zag in het brandende braambos, waar hij ‘de vriend van God’ werd door de openbaring van eeuwigdurende liefde aan zijn ziel.
