Doe uw mond wijd open, en Ik zul hem vervullen. Psalm 81:11
Wanneer de Heere uw ziel begunstigt met de liefelijke toegang tot de troon der genade, dan weet gij het te waarderen. Wat zouden wij denken van een scheepskapitein, die, de rivier opkomende, als de wind en het getij gunstig waren, zijn anker niet lichtte, of alleen zijn voorzeil hees en geen vol gebruik maakte van wind en getij? Nu is het somtijds zo met onze ziel; een stevige koelte waait, een koelte van genade in de ziel, en het getij van het geloof wast. Is het niet onze wijsheid en is het niet onze genade, die in zulk een gunstige toestand er gebruik van moeten maken? Indien de Heere ons een oor wil verlenen, is het niet onze genade, die Hem alles moet zeggen wat onze ziel begeert? Herinnert gij u wat de profeet zeide tot de koning, die met zijn pijlen slechts drie malen op de grond sloeg en daarna stil stond? „Toen werd de man Gods zeer toornig op hem en zeide: „Gij zoudt vijf- of zesmaal geslagen hebben, dan zoudt gij de Syriërs tot verdoens toe geslagen hebben; doch nu zult gij de Syriërs driemaal slaan” (2 Kon. 13:19). Somtijds is het zo met ons. Indien de Heere ons enige toegang tot Zich geeft, maken wij er geen gebruik genoeg van. Satan werpt er een vurige pijl in; wereldse aangelegenheden trekken ons af; de een of andere vuile gedachte komt in onze boezem op, en in plaats van de duivel te weerstaan, opdat hij van ons vliede, maken wij hem plaats; de gelegenheid is voorbij; het zoete ogenblik is verloren en er kunnen weder maanden verlopen, vóórdat wij weder van de Koning een geopend oor ontvangen. Het zal daarom uw wijsheid en uw genade zijn, wanneer de koelte blaast en het water wast, om alle zeilen bij te zetten en te trachten zo ver te komen als gij het kunt brengen op de reis naar de haven van eeuwige rust en blijdschap.
Ik ben nooddruftig, arm en naakt,
o God, mijn helper uit ellenden,
haast U tot mij, wil bijstand zenden;
Uw komst is ’t, die mijn heil volmaakt.
Ps. 70:3
