Zwaard, ontwaak tegen mijn Herder, en tegen de man, die mijn metgezel is, spreekt de Heere der Heirscharen. Zacharia 13:7
Zo wij de buitengewoon grote zondigheid der zonde wilden zien en gevoelen, dan is dit niet in het zien van de bliksems en het horen van de donderslagen van Sinaï’s vurige top, maar in het zien van het dood- en bloedzweet, in het horen van de zuchten en kreten van de lijdende Zoon van God. Op Hem te zien, die wij doorstoken hebben, zal het hart en de ogen vullen met droefheid over de zonde, en een heilig treuren over een gemartelde, gehoonde Heere. Door het oog des geloofs, als aan de ziel geopenbaard door de kracht Gods, de geliefde Zoon van God te zien gebonden, gegeseld, geslagen, bespuwd, bespot, en dan, als het toppunt van wrede versmading en helse wreedheid, gekruisigd tussen twee moordenaars, dit gelovig zien, dit deelgenootschap aan het lijden van Christus, zal het hardste hart doen smelten van verslagenheid en berouw. Maar wanneer wij zien, door het oog des geloofs, dat dit nog slechts het kleinste deel van zijn lijden was; dat er diepten waren van ziele-onrust en ondragelijke smart en angst van de hand van God als een verterend vuur, als van onbuigzame rechtvaardigheid en billijke verontwaardiging over de zonde, waar en in wie ook gevonden, en dat onze gezegende Heere de toorn Gods dragen moest tot Hij was uitgestort als water, en zijn zachtmoedig, teder hart smolt als was in de vlam der verontwaardiging in het midden zijns ingewands (Psalm 22 : 15), dan kunnen wij enigszins begrijpen wat Hij ondernam door zich als Offer voor de zonde te stellen. Want evenals al de zonden van zijn volk op Hem waren gelegd, viel de toorn Gods, die hen moest treffen, op Hem, op wie de Heere ons aller ongerechtigheden deed aanlopen.
Wees dan mijn hulp, houd U niet ver van mij,
mij prangt de nood, benauwdheid is nabij.
’k Heb buiten U, daar ik zo bitter lij’,
geen hulp te wachten.
Ps. 22:6
