En Hij is een verzoening voor onze zonden. 1 Johannes 2:2
Wat is verzoening? Onder verzoening verstaan wij een offerande, die de Heere aangenaam is; door welke God, of liever de eigenschappen Gods, verzoend worden; waardoor God Zijn gunst kan uitlaten, waardoor barmhartigheid, genade en vergeving kunnen medegedeeld worden. Welnu, de zonde, en de wet de zonde veroordelende, sluiten de gunst van God uit. Zij werden een beletsel tegenover de liefde Gods. Want God, als God, kan de zonde, noch de zondaar liefhebben. De zonde des mensen en de heilige wet van God, als het afschrift van Zijn oneindige en eeuwige heiligheid, stoten, om zo te spreken, de gunst van God af. Het was dan noodzakelijk, dat de sluitboom zou worden weggenomen, opdat een kanaal mocht geopend worden, waardoor genade, gunst en barmhartigheid van God tot de zondaar konden afvloeien. In één woord, dat de zonde mocht worden uitgewist en dat de wet genoeg gedaan en vervuld worden zou in al haar strenge eisen, en God, rechtvaardig zijnde en behoudende elk van Zijn rechtvaardige eigenschappen, geen van Zijn heilige volmaaktheden zou behoeven op te offeren en evenwel zijn en blijven de Rechtvaardige, volkomen Rechtvaardige, en niettemin de Rechtvaardiger van degenen, die in Jezus geloven. Maar hoe moest dit tot stand gebracht worden? Geen seraf, noch engel kon daartoe een weg hebben uitgedacht. Het lag van eeuwigheid opgesloten in de boezem van de drieënige God; en dit was, dat de eniggeboren Zoon van God, Die van alle eeuwigheid in de schoot des Vaders was, het afschijnsel Zijner heerlijkheid en het uitgedrukte beeld Zijner zelfstandigheid, een bloedend Lam worden zou. Het Lam, geslacht van vóór de grondlegging der wereld. Dat Hij in vereniging met Zijn Goddelijk Persoon de menselijke natuur aannemen zou, het vlees en bloed der kinderen, zuiver, onbesmet en heilig; en die natuur, het lichaam, hetwelk God voor Hem bereid had, tot een heilige offerande zou opofferen. Toen Hij in de wereld kwam, begon Zijn opoffering reeds, en elke heilige gedachte, elk heilig woord en elke heilige handeling in het lijden en uitvoeren, die Zijn ziel doorkruiste, van Zijn lippen droop of verricht werd door de handen van de eniggeboren Zoon van God, was een deel van die offerande. Doch de grote voltooiing daarvan (inzonderheid de opoffering van het lichaam) was toen Hij aan het vervloekte hout genageld was en Zijn bloed vergoten werd tot wegneming van de zonde. Nu, dit is de verzoening, de verlossing, de offerande, de weg, de enige weg, waardoor de zonde is verzoend, de weg, de enige weg, waardoor de zonde vergeven is. Maar zal de gezegende offerande en verzoening overgaan tot ons, dat haar waarde, haar kracht, werking en zegen mogen waargenomen worden in onze consciëntie, dan moet het in onze ziel gewerkt worden om het te kunnen omhelzen. De enige zaligheid voor onze zielen is de verzoening, door Jezus teweeggebracht aan het kruis. Er is geen andere offerande voor de zonde buiten deze. Maar hoe kan deze in onze harten overgebracht worden? Hoe wordt de kracht van deze verzoenende offerande persoonlijk de onze? Het is door het geloof. Verklaart niet de Heilige Geest dit door de mond van de apostel? Hij zegt: „Welke God voorgesteld heeft tot een verzoening, door het geloof in Zijn bloed”. Nu, dit is het keerpunt in de zaligheid der ziel. Dit is de voorname, beslissende zaak in des mensen consciëntie voor God. Dit is de kaap, die moet worden omgevaren door een ieder, die zich begeeft op de zee der verlossing. Alvorens hij deze kaap kan omzeilen, wordt hij door stormen teruggedreven en door winden geschud, ook vreest hij menigmaal, dat hij door de baren zal verslonden worden. Doch wanneer hij door het levend geloof in staat wordt gesteld deze kaap te omzeilen, en te zien op de verzoening door het bloed des Lams, en gewaar te worden, dat hart en ziel er naar uitgaan en er op leunen, en hij een zekere, zoete rust en vrede geniet in het bloed der offerande, geofferd op Calvarië’s kruin, dan heeft hij „Kaap de Goede Hoop” omzeild en is hij gekomen vanuit de Atlantische Oceaan in de Stille Zuidzee, en hij begint in zijn consciëntie de gunst en genade van de Heere, de almachtige God, te smaken.
