En wordt deze wereld niet gelijkvormig. Romeinen 12:2
Naar gelang wij deze wereld gelijkvormig worden, wordt ons verstand bot in de dingen Gods, onze genegenheden koud en traag, en onze consciëntie minder teder en gevoelig. Er is een eeuwige tegenstelling tussen God en de wereld, die in het boze ligt. Teneinde dan onze geestelijke bevinding van de waarheid Gods haar grond behoude, moet zij niet verstompt en verdoofd worden door de gelijkvormigheid aan de wereld. Het is als met de sabel, die de soldaat in de oorlog draagt. Zij moet niet uit de schede getrokken over de grond slepen, opdat de punt en de snede niet stomp worden; beide moeten blank en scherp gehouden worden, opdat ze zouden kunnen gebruikt worden tegenover de vijand. Evenzo is het met ons verlicht verstand, met onze tedere consciëntie en onze hemelse genegenheden. Indien wij ons daarmede begeven in wereldse beslommeringen, dan zullen wij als de soldaat zijn, die zijn sabel over het plaveisel mee laat slepen; bij elke stap, die hij doet, worden de snede en de punt botter. Indien wij de wereld gelijkvormig worden, verliezen wij het zoete inzicht, dat wij tevoren hadden in de dierbare waarheid Gods; wij verliezen de tederheid van onze consciëntie, waardoor de zonde, iedere zonde, een last en tot smart van onze ziel is. Een christen behoort te zijn hetgeen eens door een edelman van ouds gezegd is, zonder vrees en zonder blaam. De minste verdenking van één van beide zou een vlek vormen op zijn wapenbord. Zo ook moet het schild van de christen zonder vlek zijn, zijn achting onbeklad. Zijn persoon moet niet alleen vrij zijn van brandmerk, maar ook van verdenking, en onbezwalkt als de bescheidenheid van een vrouw of de eer en deftigheid van een man. Nu, wij vallen dikwijls in wereldse gelijkvormigheid en riskeren het gevaar ons zwaard af te stompen en het schild geleidelijk te bevlekken. Wij geven in dit en dat toe. Wij zijn omtuind, het is waar, door de voorschriften van het Evangelie, met de alarmkreten van een tedere consciëntie en met vele krachtige beteugelingen en met vele banken, om de zee der wereld buiten te houden. Maar het is net als in Holland; als er een dijkbreuk komt, stroomt de zee met geweld binnen. Zo is het ook als er een breuk geslagen wordt in de consciëntie, dan stroomt de wereldsgezindheid met kracht door die breuk naar binnen en de ziel wordt ras overstroomd. Maar zelfs afgezien van enige bijzondere verzoeking, die een wijde breuk maken kan, hebben wij maatschappelijke banden, hebben wij onze dagelijkse werkzaamheden; wij hebben vrienden en betrekkingen, die wij naar het vlees beminnen; deze allen trekken ons, door hun kracht over onze natuurlijke genegenheden, van tijd tot tijd tot deze wereldgelijkvormigheid. Dit is dan de zaak, waarop wij dienen acht te geven, want als wij gelijkvormig worden aan de grondstellingen, de gewoonten en de geest van de wereld, dan verliezen wij de geestelijke gestalte, die des gelovigen hoogste zegen en voorrecht is. Wij dalen af van de berg der gemeenschap met de Heere, en vervallen in een koude, in een ellendige toestand, waar het leven Gods, ofschoon het niet geheel verdwijnt, toch tot zijn laagste eb wordt teruggebracht.
