Genees mij, Heere! zo zal ik genezen worden; behoud mij, zo zal ik behouden worden, want Gij zijt mijn lof. Jeremia 17:14
Wat is de grote zorg van elke levende ziel? Is dit niet zijn behoudenis? Als zijn ziel wordt behouden, wat kan hem dan nog deren? En als zij n ziel niet wordt behouden, wat kan hem dan baten? ‘Wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt schade zijner ziel? Of wat zal een mens geven, tot lossing van zijn ziel?’ (Matth. 16:26). Wat voor beproeving, wat voor verzoeking, wat voor moeilijkheden, wat voor oefeningen me op mijn weg ook belegeren, waarom zouden, als ik uiteindelijk in de hemel kom, al deze moeilijkheden mij met zorg vervullen? Als ik me uiteindelijk baad in rivieren van eindeloze gelukzaligheid, wat stellen alle zorgen, narigheden, moeilijkheden, verwarringen, beproevingen en smarten van dit leven dan voor? ‘Behoud mij’, roept de Kerk daarom uit, ‘zo zal ik behouden worden.’ Betekenen de woorden niet dat men de hoop op zelfbehoud heeft opgegeven? Als ik alles kan doen wat maar nodig is om mijn ziel te behouden; als ik door een verlangen, door een gebed, door een wens, door het uitoefenen van mijn eigen vrije wil alles kan doen wat maar mogelijk is om mijn eigen ziel te behouden, kan ik niet eerlijk de woorden van de tekst uitspreken. Maar dat kan ik wel als ik tot dit innerlijke besef ben gekomen dat wat ik ook doe, wat ik ook wil, ik toch wat de verlossing betreft mijn ziel geen stap dichter bij de hemel kan brengen, en dat ik volkomen hulpeloos ben aangaande alle goddelijke aangelegenheden. Als het de Heere echter belieft mijn ziel tot leven te brengen door de gezegende werkzaamheden van Zijn Geest, dan komt wellicht niet letterlijk, maar in ieder geval het wezen van de tekst voor de dag: ‘ Behoud mij, o Heere, zo zal ik behouden worden! ’
Lezen: Jeremia 31:18-25
