Wanneer gij zult gaan door het water. Ik zal bij u zijn. Jesaja 43:2

Hoe velen van de dierbare heiligen Gods, wanneer zij in wegen van moeite en smart waren geleid, hebben de vervulling dezer genadige belofte ondervonden! En is niet één dier wateren, door welke allen gaan moeten — die diepe en snelvlietende Jordaan, door welke ieder heen moet? Hoe donker en huiveringwekkend schenen niet immer deze wateren toe aan de ogen van menig kind van God, in wie steeds de ervaring der woorden vervuld werd: „Die door de vreze des doods hun ganse leven der dienstbaarheid onderworpen waren”. Maar hoe dikwijls waren deze wateren slechts schrikwekkend in het vooruitzicht. Hoe verschillend is gebleken de werkelijkheid te zijn. Wanneer hij aan de oever dier rivier komt en zijn voeten raken slechts even de wateren aan, en het schijnt alsof zij al hoger en hoger zullen rijzen, dan verschijnt eensklaps de Heere in zijn macht en tegenwoordigheid, en de wateren vallen. Hij spreekt een woord van vrede tot zijn ziel op een sterfbed — openbaart Christus in zij n genade, zijn liefde en zijn bloed — neemt al die twijfel, die vrees en die verontrustende gedachten weg, die hem sedert jaren verontrustten en stort in zijn hart een heilige kalmte, een zoete vrede, hem verzekerende dat alles wél met hem is, zo voor de tijd als voor de eeuwigheid en heeft hij dan niet de vervulling der belofte: „Wanneer gij zult gaan door het water, Ik zal bij u zijn”?

Gods rechterhand is hoog verheven,
des Heeren sterke rechterhand
doet door haar daan de wereld beven,
houdt door haar kracht Gods volk in stand.
Ik zal door ’s vijands zwaard niet sterven,
maar leven en des Heeren daan,
waardoor wij zoveel heil verwerven,
elk tot zijn eer doen gadeslaan.

Ps. 118:8