En nu, wat verwacht ik, o Heere? mijn hoop, die is op U. Psalm 39:8
De godsdienst is een zeer eenvoudige zaak. Eenvoudigheid is afgedrukt op al de werken Gods en bijzonder op het werk der genade. Hoe oprechter derhalve onze godsdienst is, hoe ongekunstelder zij zijn zal. Eenvoudig te zijn, is kinderlijk te zijn; en kinderlijk te zijn, is een zodanige geest en gemoed te bezitten, zonder welke niemand het Koninkrijk der hemelen zal ingaan. Kunnen wij dan met deze kinderlijke eenvoudigheid stap voor stap met David wandelen en hem hierin geheel volgen? Kunnen wij ons zegel aan deze dingen hechten en zeggen: „Heere, wat verwacht ik?” Is uw godsdienst in deze weg geleid? „Mijn ziel wacht op de Heere; van Hem is mijn heil”. „Mijn ziel wacht op de Heere en mijn verwachting is van Hem”. Een zódanige gestalte is waarlijk van God, want bracht of kan iemand zich in deze gestalte des harten brengen? En als wij in dit deel van deze hemelse oefeningen kunnen ingaan, dan zullen wij in staat gesteld worden ook de volgende te kennen: „Mijn hoop is op U”. Het gewicht en de last der zonden gevoelende, zullen wij genoodzaakt zijn uit te roepen: „Verlos mij van al mijn overtredingen”; en gevoelende onze eigen zwakheid en de boosheid onzes harten, zullen wij er aan toe voegen: „En stel mij niet tot een smaad der dwazen”. Indien wij nu deze smekingen in waarheid voor God kunnen neerliggen, mogen wij dan niet vragen wie deze verzuchtingen in ons hart formeerde? Wie werkte deze gewaarwording in de ziel? Uit wiens handen kwamen ze voort? Zeker en gewis dezelfde God, Die David heeft onderwezen, moet ook ons onderwezen hebben. Dezelfde kracht, die in hem wrocht, moet ook in ons gewerkt hebben, aleer wij door zoete ervaring deze hartetaal konden verstaan en ze ons toe-eigenen. Wij zien hier derhalve een weinig wat de ware godsdienst is; hier ontmoeten wij de oprechte uitademingen van een kinderlijke geest, en wat de bevinding is van een man Gods; en het zal ons geluk zijn, als wij in zijn bevinding een zoete overeenkomst vinden met de onze.
