Onze Heere Jezus Christus, Die Zichzelf gegeven heeft voor onze zonden, opdat Hij ons trekken zou uit deze tegenwoordige boze wereld,naar de wil van onze God en Vader; Dewelke zij de heerlijkheid in alle eeuwigheid. Amen. Galaten 1:3-5
Er is meer dan de verdoemenis van de wereld waarvan Christus ons kwam verlossen door Zichzelf voor onze zonden te geven. Er zijn de mensen van de wereld, de mannen en vrouwen waarmee we zijn omringd en met wie we in de dagelijkse handelingen van het leven zo nauw zijn verbonden. Vermenging met hen is tot op zekere hoogte onvermijdelijk, aangezien de eisen van het zakendoen het noodzakelijk maken. Maar er is een grens die we niet moeten overschrijden. We moeten de mannen en vrouwen van deze wereld niet tot onze vrienden en metgezellen maken. Als we in de raad van de goddelozen wandelen en op de weg van de zondaren staan, zullen we met hen geoordeeld worden; als we aan de andere kant uit liefde voor de Heere en Zijn kinderen met hen omgaan, zullen we delen in hun zegeningen. Laat ons nooit vergeten dat de Heere Jezus Christus kwam om ons te bevrijden van alle omgang met Zijn vijanden, en ons te verenigen met Hemzelf en Zijn vrienden. Ik geloof zelfs dat een van de eerste tekenen van Gods genade in de ziel de scheiding is die zij voortbrengt tussen ons en degenen die tot dan toe onze voornaamste vrienden en metgezellen waren. Het werk van God in het hart is een beslissend werk. Het staat geen halve maatregelen toe; het staat geen overeenkomsten toe. Het schept van het begin af aan een kloof tussen de wereld en ons die we nooit willen overbruggen, nooit willen opvullen, maar we wensen alleen dat de kloof elke dag breder wordt en de scheiding steeds groter. Ik hoop dat ik oprecht kan zeggen, wat mijzelf betreft, dat ik geen enkele wereldse vriend of metgezel heb noch wens te hebben. Moge ik altijd gescheiden blijven van al de zodanigen, en mag ik leven en sterven in het zoete en enige gezelschap van de heiligen Gods.
