Maar wij zijn schuldig altijd God te danken over u, broeders, die van de Heere bemind zijt, dat u God van den beginne verkoren heeft tot zaligheid, in heiligmaking des Geestes, en geloof der waarheid. 2 Thessalonicensen 2:13
Heiligmaking is even onmisbaar voor verlossing als rechtvaardiging. ‘Maar gij zijt afgewassen, maar gij zijt geheiligd, maar gij zijt gerechtvaardigd, in de Naam van de Heere Jezus, en door de Geest onzes Gods’ (v. 11). De hemel is een heilige plaats. De vreugden en bezigheden zijn er allemaal heilig. ‘Heilig, heilig, heilig is de Heere der heirscharen!’ (Jes. 6:3) is de eeuwige uitroep van geschapen engelen en verloste geesten. Er moet daarom aan de ziel een heilige gepastheid voor deze heilige bezigheden en geestelijke vreugden worden doorgegeven, voordat zij geschikt is voor die woningen waar niets dat verontreinigt ooit kan binnengaan. Hoe heerlijk moet die plaats zijn waarover we lezen: ‘De troon Gods en des Lams zal daarin zijn, en Zijn dienstknechten zullen Hem dienen; En zullen Zijn aangezicht zien, en Zijn Naam zal op hun voorhoofden zijn. En aldaar zal geen nacht zijn, en zij zullen geen kaars noch licht der zon van node hebben; want de Heere God verlicht hen; en zij zullen als koningen heersen in alle eeuwigheid’ (Openb. 22:3-5). Dat zij aldus Zijn aangezicht mogen zien en Hem altijd kunnen dienen in de schoonheid van heiligheid werd voor eeuwig vastgelegd in het verbond der genade. In hetzelfde wonderbaarlijke plan van eeuwige liefde waarin hun verlossing werd vastgesteld, werd bepaald dat de Heilige Geest door middel van Zijn inwonende kracht, invloed en werkzaamheden de uitverkorenen Gods zal heiligen, en hen daarmee geschikt en bekwaam maakt voor die hemelse huizen die voor hen in orde waren gemaakt. Hij, Die een goddelijke Persoon is in de Godheid en als zodanig een rol aanneemt in het verbond der genade, beloofde, toen Hij de diepte van de zondeval voorzag, hen opnieuw tot leven te wekken, hun een nieuw hart en een nieuwe geest te geven, hun ziel in bezit te nemen en hen te vullen met elke heilige genade en elk hemelse vrucht. Hij deed daarmee de plechtige belofte in hen en in hun tijdstoestand een element van heiligheid in te blazen waarin zij hierna eeuwig konden zwemmen als in een oceaan van zuiverheid en liefde, en zonder welk de hemel zelf voor hen slechts een hel zou zijn. Hij verplichtte Zich er niet toe hun vleselijke geest, hun Adamsnatuur, te heiligen, maar wel om in hen een nieuwe geest in te blazen, een geest van volmaakte heiligheid, in staat zich uit te breiden in de hoogten en diepten van zuiverheid en liefde die alle begrip of beschrijving te boven gaan.
Lezen: 1 Thessalonicensen 3
