Om de treurigen Sions te beschikken dat hun gegeven worde sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor een benauwde geest. Jesaja 61:3
Toen God in Zijn oneindige wijsheid Zijn geliefde Zoon aanstelde om allen die treuren te troosten, stelde Hij Iemand aan Die in staat was het werk te doen; niet alleen Iemand Wiens hart en genegenheden erbij betrokken waren, niet alleen Iemand Die ertoe bereid was, maar Iemand Die sterk was om het te kunnen doen, omdat Hij in Zijn schitterende Persoon de oneindige sterkte en kracht van de Godheid bezat. Daarom zei de Heere: ‘Ik heb hulp besteld bij een held; Ik heb een Verkorene uit het volk verhoogd’ (Ps. 89:20). Hij kwam op het door God bepaalde tijdstip, en de Heilige Geest rustte onbeperkt op Hem, en zalfde Hem om deze blijde boodschap te brengen: ‘om te verbinden de gebrokenen van hart, om de gevangenen vrijheid uit te roepen, en de gebondenen opening der gevangenis’ (Jes. 61:1). Zowel Zijn aanstelling voor de taak, als de vervulling ervan, komen beide uit de genade. Het schepsel heeft hierin geen aandeel, noch heb ik een enkel woord gelezen over hun verdienste of hun goede werken. Ze treuren weliswaar; maar God ziet geen verdienste in tranen, noch in treuren, noch in lijden, noch in smart. Als hun ogen een fontein van tranen waren, zou deze geen enkele zonde kunnen afwassen. Als de Heere dus op deze treurigen met medelijden neerkijkt, is dit geheel uit Zijn genade. Zijn ogen zijn gericht op hun beproevingen, en Zijn hart leeft mee met hun verzoekingen, want Hijzelf werd in de dagen van Zijn vlees op soortgelijke wijze verzocht, en Hij voelt met hen mee in hun bezoekingen, want ook Hij was een ‘Man van smarten en verzocht in krankheid’ (Jes. 53:3). Maar niet alleen heeft Hij medelijden. Medelijden zonder hulp is zinloos. Derhalve helpt Hij en leeft mee. Aldus geeft Hij hun sieraad voor as. We hebben hen in de as zien zitten, treurend om hun zonden en smarten, bittere dingen over zichzelf schrijvend omdat ze weinig anders dan ellende en dood vanbinnen en vanbuiten zien. Hij komt dan, en spreekt door Zijn gezegende Geest een woord van vergeving of vrede tot hun hart en geweten. Als dit woord met goddelijke kracht in hun ziel komt, verdwijnt de as; dat wil zeggen, het verwijdert het gevoel van verderf en ellende dat ze koesteren, neemt hun droefenis en smart weg, en doet hun gezicht stralen. Zo geeft Hij hun schoonheid, maar wiens schoonheid? Niet die van henzelf, maar van Hem. Maar hoe kan Hij hun Zijn schoonheid geven, kan die worden overgedragen? Ja, door hun een blik op Hemzelf te schenken, naar de belofte: ‘Uw ogen zullen de Koning zien in Zijn schoonheid’ (Jes. 33:17). Als hun ogen de Koning in Zijn schoonheid zien, als ze een glimp van Zijn schitterende aangezicht opvangen, dan weerkaatst die schoonheid van Zijn gezicht op het hunne.
Lezen: Psalm 89:1-25
