Maar Gode zij dank, dat gij wel dienstknechten der zonde waart, maar dat gij nu van harte gehoorzaam geworden zijt aan het voorbeeld der leer, tot hetwelk gij overgegeven zijt. Romeinen 6:17
Wat hebben wij reden om God te danken, dat Hij de apostel zo onderwezen heeft om te beschrijven hoe een zondaar gerechtvaardigd wordt. Want hoe zouden wij tot de kennis van deze verborgenheid gekomen zijn, zonder Goddelijke openbaring? Hoe konden wij weten in welke weg God rechtvaardig kon zijn en toch de Rechtvaardiger van de goddeloze? Hoe zouden wij al de volmaaktheden Gods kunnen zien, overeenstemmend in de Persoon en het werk van Jezus? Zijn wet gehandhaafd in al haar strikte zuiverheid en rechtvaardigheid, en hoe toch barmhartigheid, genade en liefde zich vrijelijk kunnen uitlaten tot zaligheid van de zondaar? Doch de Geest Gods leidde Paulus diep in dit gezegende onderwerp en in het bijzonder deed Hij dit in de brief aan de Romeinen. Daarin beschreef Paulus deze grote fundamentele waarheid met zulk een kracht en klaarheid, gewicht en kracht, dat de kerk van God niet genoeg dankbaar kan zijn voor dit gedeelte van de Goddelijke openbaring. Zijn voornaamste onderwerp is aan te tonen, hoe God de goddeloze rechtvaardigt door het bloed en de gehoorzaamheid van Zijn beminde Zoon, zodat, gelijk door de ongehoorzaamheid van één velen tot zondaars zijn gesteld geworden, zo ook door de gehoorzaamheid van Eén velen tot rechtvaardigen gesteld worden. Hij verklaart, dat de rechtvaardigheid Gods is tot en over allen, die geloven, en dat door de verlossing, die in Christus Jezus is, Die God tot een verzoening heeft voorgesteld, door het geloof in Zijn bloed, Hij de zondaar de zonden vergeeft, de goddeloze rechtvaardigt en hem aanziet als rechtvaardig in de Zoon Zijner liefde. De apostel, in Romeinen 5 dit onderwerp nader behandelende, brengt deze rechtvaardigmaking tot de vereniging van de kerk met haar Verbondshoofd. Hij toont ons haar stand in Christus, zo wel als in Adam, en dat al haar ellende, die zij trekt uit het staan in Adam, wordt overtroffen door de barmhartigheden, die vloeien uit haar staan in Christus; besluitende met die hartverlevendigende waarheid, dat waar de zonde meerder geworden is, de genade veel meer overvloedig geweest is. Opdat gelijk de zonde geheerst heeft tot de dood, alzo ook de genade zou heersen door rechtvaardigheid tot het eeuwige leven. Dit is dan ook een vorm van onderwijs of stof voor lering, waarin de ziel wordt verlost, wanneer zij deze bevindelijk mag smaken en proeven. En doordat zij min of meer geleid wordt tot de waarachtige bevinding daarvan, wordt zij begunstigd met een eerbiedig berusten in en een kinderlijke onderwerping aan dit leerstuk als al haar zaligheid en al haar begeerte. En zoals de vorm haar gelijkenis afdrukt op het vochtige gips, of het gesmolten metaal in de vorm gegoten, zijn gedaante aanneemt, zo wordt het hart door het gezegend onderwijs van de Geest vertederd en ontvangt het de indruk van Zijn Goddelijke waarheid met kinderlijk vertrouwen. Het gevoelt haar zoetheid en kracht en is vervuld met een heilige verwondering daarvoor, als de enige weg, waarin God een goddeloze kan rechtvaardigen. En dit niet alleen zonder opoffering van enige Zijner deugden, maar Hij verheerlijkt zelfs daardoor de reinheid van Zijn natuur en de eisen van Zijn onveranderlijke rechtvaardigheid.
