Heere! Maak mij Uw wegen bekend, leer mij Uw paden. Leid mij in Uw waarheid. Psalm 25:4-5
Wat een bekentenis van onwetendheid bevat dit gebed! Het zegt eigenlijk: ‘Heere, ik kan het pad niet zien; toon het mij; als ik het zie, kan ik het niet bewandelen; ik weet dat als ik op mijn eigen wijsheid vertrouw, ik een dwaas ben. Daarom wil ik dat U mij uw paden leert, dan zal ik ze zien, ze kennen en ze bewandelen met heilige vrijheid en goddelijke troost.’ Er wordt nog een smeekbede in dezelfde geest uitgesproken: ‘Leid mij in Uw waarheid.’ Er zit niet alleen iets heel dierbaars in Gods waarheid, maar ook iets heel verheffends. Het is beslist die openbaring die met de hoogste kentekenen van goddelijke wijsheid bestempeld is. Wat zijn er echter naar verhouding weinigen die enige voorkeur voor Gods waarheid hebben, of er zelfs maar een klein beetje naar verlangen. Wat kan men toch makkelijk omgaan met leugens, dwalingen en misvattingen in ernstige aangelegenheden als de eeuwigheid, en daarin bedriegen en bedrogen worden.
Nee, ik denk dat er geen dwaling of ketterij is die de duivel zou kunnen bedenken, die tallozen niet bereid zijn te geloven en die ze graag willen verspreiden. De menselijke geest, die afgesloten van de waarheid lijkt, staat als een stad zonder muren open voor de invallen van elke dwaling. Maar als God door middel van Zijn Heilige Geest de ogen van Zijn kinderen met Zijn goddelijke ogenzalf inwrijft, en ze opent om Zijn waarheid te zien, wat een licht en leven vergezellen dan de onthulling van die waarheid aan de ziel. Een van de eerste kenmerken van de genade, een van de eerste aanduidingen van Gods werk aan de ziel is, naar mijn mening, liefde tot de waarheid, een verlangen en neiging van de ziel naar het zuivere Woord van God. Iemand kan in het duister verkeren wat betreft de leer, kan onder geleerde predikanten zitten en in zielsverwarring zijn wat betreft zijn eigen toestand en staat, en toch bij dit alles een oprecht geestelijk verlangen naar de waarheid koesteren, en heel erg ontevreden over dwalingen zijn.
Lezen: Spreuken 23:1-23
