Indien iemand gezondigd heeft, wij hebben een Voorspraak bij de Vader Jezus Christus de Rechtvaardige en Hij is een verzoening voor onze zonden. 1 Johannes 2:1-2
We zijn geneigd de voorspraak van de Heere Jezus Christus als onze grote Hogepriester uit het oog te verliezen en ook te vergeten dat we zo’n Vriend hierboven hebben. We geloven deze waarheden stellig, verankeren ons erin en hebben geen andere hoop dan wat ermee is verbonden en eruit voortkomt. Maar in tijden van duisternis en nood, als de schuld van herhaaldelijk terugvallen zwaar op het geweten drukt; als de mist van ongeloof zich boven de fundamenten van onze hoop verzamelt; als onze kenmerken zijn vertroebeld en we onze tekenen slechts vaag waarnemen, dan willen we een levende Voorspraak, Die onze zaak kan bepleiten, aangezien we dit zelf niet kunnen, en die ons, door voor ons Zijn bloed en gehoorzaamheid. Zijn lijden, offer en dood aan te bieden, tot overwinnaars maakt tegenover elke beschuldiging en elke tegenstander. Zoals de duivel aan de rechterhand van Jozua de hogepriester stond, om hem te wederstaan (Zach. 3:1); zoals de verklager der broederen hen verklaagde voor onze God dag en nacht (Op. 12:10); en noch Jozua noch de broederen een enkel woord ter verdediging van henzelf konden inbrengen, en beiden toch als overwinnaars aan de dag traden door de hulp van de Heere en het bloed van het Lam, zo zegevieren arme schuldige zondaars nu door de kracht van hun hemelse Voorspraak. Dan gebeurt het, omdat we het gewicht en de last van de zonde ervaren maar ook door het geloof zien dat onze grote Hogepriester het voorhangsel is binnengegaan, dat onze ogen, handen en harten allemaal naar Hem opgaan.
Doordat men het zo, door het geloof, beseft, gaat er een bijzondere kracht schuil achter deze gelovige blik op onze hemelse Voorspraak, die verlangens en smeekbeden uit de ziel naar Hem toehaalt. Inderdaad, het is deze levende en dagelijkse uitwisseling met Jezus in de hemel waarin het leven en de kracht van de godvruchtigheid besloten is.
Lezen: Zacharia 3
