Deze heeft God door Zijn rechterhand verhoogd tot een Vorst en Zaligmaker, om Israël te geven bekering en vergeving derzonden. Handelingen 5:31
Door te zijn ‘verhoogd tot een Vorst en Zaligmaker, om Israël te geven bekering en vergeving der zonden’, door de Geest uit te storten, schenkt Christus berouw, want Zijn barmhartige werken breken, verzachten en smelten het hart. Zo vervult Hij de belofte: ‘Ik zal u een nieuw hart geven, en zal een nieuwe geest geven in het binnenste van u.’ Deze‘nieuwe geest’ is een gebroken geest, een zachte en gevoelige geest. En.hoe wordt de boodschap aan dit zachte, berouwvolle hart gegeven? ‘Ik zal Mijn Geest geven in het binnenste van u’ (Ez. 36:27).
Maar wat is het directe gevolg van het uitstorten van de Geest van genade en smeekbeden? Het zien op Hem Die zij hebben doorboord, rouwen om Hem zoals men om een enige zoon rouwt, en verdriet hebben om Hem als iemand die verdriet heeft om zijn eerstgeborene. Dit is evangelisch berouw, als onderscheiden van wettisch berouw: ‘de droefheid naar God die onberouwelijke bekering tot zaligheid werkt’ (2 Kor. 7:10), als onderscheiden van ‘ de droefheid der wereld die de dood werkt’.
Kaïn, Ezau en Judas hadden allen berouw, maar hun berouw was niet de droefheid naar God van een ontroostbaar hart en een berouwvolle geest. Ze beefden voor het aangezicht van God als een boze Rechter, maar smolten niet tot berouw tegenover Hem als een vergevende Vader. Ze haatten hun zonden niet en verzaakten ze ook niet, hielden niet van heiligheid en zochten haar ook niet. Kaïn verliet de aanwezigheid van de Heere; Ezau beraamde Jakobs dood; en Judas hing zichzelf op.
Hoe verschillend van dit gedwongen en valse berouw is het berouw van een kind van God—dat ware berouw over de zonde, die droefheid naar God, die heilige rouw die voortvloeit uit de barmhartige werken van de Geest! Dit komt niet voort uit het besef van de wraak Gods bij een overtreden wet, maar uit Zijn barmhartigheid in een gezegend evangelie; uit een blik vanuit het geloof op het lij den van Christus in de hof en aan het kruis; uit een blijk van vergevende liefde; en gaat altijd vergezeld van zelfverachting met een diepgaand en onbeperkt opbiechten van zonden en verzaking ervan, met zeer hartelijke, oprechte en ernstige smeekbeden om voor alle kwaad te worden behoed, en een heilig verlangen te leven tot prij s van Gods heerlijkheid.
Lezen: Handelingen 5:17-32
