Werkt uws zelfs zaligheid met vrezen en beven. Filippensen 2:12
Alleen Gods volk weet onder de lering des Geestes, wat het is „zijns zelfs zaligheid te werken”. En allen die hun zaligheid werken, zullen het doen „met vrezen en beven”. Want als een mens van God geleerd is te weten, wat hij is; wanneer hij gevoelt welk een bedriegelijk hart hij in zijn boezem omdraagt; wanneer de verschillende strikken, verzoekingen en het verderf, waardoor hij dagelijks is omringd, zich aan hem vertonen; wanneer hij weet en gevoelt, welk een ellendeling hij in zichzelf is, dan begint hij te vrezen en te beven, dat hij ten laatste mocht verdoemd worden. Hij kan niet vermetel en zorgeloos voorwaarts gaan zonder „zijn paden recht voor zijn voeten te maken”, zonder zelf te onderzoeken, of hij in het geloof is. En wanneer het bedriegelijk hart van de mens aan hem ontdekt is; wanneer zijn holle en ledige belijdenis is ontmaskerd; wanneer hij gevoelt hoe eng het pad en hoe nauw de weg is en hoe weinigen er zijn, die hem vinden; wanneer hij er toe gebracht wordt te zien, hoe gemakkelijk een mens misleid wordt, en hoe zeker hij misleid moet worden, tenzij God hem op een bijzondere wijze lere; — wanneer een mens zover gebracht is, dat hij ziet hoe zeldzaam, hoe heilig en hoe geestelijk de godsdienst is, dat God zelf de Werker en de Voleindiger er van is in het geweten, en dat een mens niet meer godsdienst heeft dan God hem wil geven, en dat hij zelf geen enkele korrel in zijn ziel kan werken; wanneer hij op die heilige grond staat, en begint uit te werken wat God er ingewerkt heeft, dan zal het altijd zijn „met vrezen en beven”; met „vrezen”, opdat hij niet bedrogen worde, tot God hem door zijn eigen gezegende lippen zegt, dat hij niet misleid is, en met „beven”: omdat hij erkent in Gods onmiddellijke tegenwoordigheid en onder zijn hartdoor- zoekende ogen te staan.
Maar ik, ik ben oprecht:
verlos dan uwen knecht
van ’t ongeval, dat hem genaakt.
Wil mij in gunst gedenken,
mij uw genade schenken:
zo wordt door U mijn heil volmaakt.
Ps. 26:11
