Die in de Zoon Gods gelooft, heeft het getuigenis in zichzelf. 1 Johannes 5:10
De grote zaak, die in iemands gemoed tot klaarheid moet zijn gebracht, is of hij deel heeft aan Christus of niet; en dit is het grote vraagstuk, dat niemand dan de Heere Zelf kan oplossen. Gelukzalig is hij, die het getuigenis in zichzelf heeft, en dit kan hij slechts hebben, wanneer hij gelooft in de Zoon van God, gelijk Johannes spreekt: „Die in de Zoon Gods gelooft heeft het getuigenis in zichzelf”. Dit is het inwendige getuigenis van de Geest, gelijk ook de apostel verklaart: „De Geest Zelf getuigt met onze geest, dat wij kinderen Gods zijn”. Wat getuigenis hebt gij ooit in uw ziel gehad, dat gij een kind van God zijt? Of indien gij dit bijzonder getuigenis niet hadt, welke tekenen ten goede heeft de Heere u dan gegeven? Kunt gij u niet iets te binnen brengen, wat de Heere voor u gedaan heeft in verleden dagen, waar Hij enige belofte u toepaste, een bewijs gaf van Zijn tegenwoordigheid, een blijkje van Zijn liefde, een zachte aanraking van Zijn genadige hand; hetwelk u in het stof deed buigen en een zoete vrede en verzekering in uw ziel met zich bracht? Het moge niet lang geduurd hebben, of ook niet zeer diep geweest zijn, maar het was een bewijs, toen u die beleefde, dat u Christus toebehoorde. Gij kunt u de tijd en de omstandigheden wel te binnen brengen, de duisternis, de ellende en dienstbaarheid, die voorafgingen, en de zoete vrijheid, die gij toen genoot; evenwel zijt gij niet voldaan. Gij hebt behoefte, dat de Heere andermaal verschijnt; nodig, dat Hij u bij vernieuwing toelacht; dat gij een woordje, een nieuwe blik, een nieuwe belofte, een ander bewijs van Zijn gunst ontvangt, en waar dit uitblijft, brengt het uw ziel dikwijls in twijfel en vrees. Nu, dit is het pad, waarin de meesten van Gods kinderen wandelen; ik wil niet zeggen allen, omdat sommigen meer begunstigd worden met een bijblijvend getuigenis; ofschoon ook dezen grote inzinkingen en zware beproevingen kunnen hebben. Maar de meesten hebben een veel bewogen leven. Zo worden zij soms verrast met een toeknik, en dan weer worden zij overvallen met zulk een duisternis des geesten dat zij nauwelijks een enkel bewijs kunnen vaststellen. Dan schijnt de zon weer eens, doch de duisternis valt weer spoedig in en zij zinken bij vernieuwing in twijfel, schuld en vrees terneder. Doch daarop verschijnt de Heere bij vernieuwing en zij beminnen en hopen en verheugen zich wederom. En zo gaan zij voort, het toneel verandert menigmaal, evenals een dag in de maand April. Zo gaan zij zachtkens voort, totdat zij komen waar de tijd wordt afgesloten en de Heere gewoonlijk verschijnt, waarin Hij al hun twijfelingen en vrees en duisternis wegneemt en hun een gezegende ontvangst in Zijn boezem bereidt, alwaar zij eeuwig vrede en rust genieten zullen.
