Ziet, een maagd zal zwanger worden, en zij zal een Zoon baren, en Zijn Naam Immanuël heten. Jesaja 7:14
De Godheid van de Zoon van God schijnt door het gehele Woord Gods. Het is het grote, voorname punt, waar ombeen de gehele leer der genade zich beweegt; en hij, die hierin niet gezond is, is dit in alle andere zaken niet. De Godheid van Christus rust niet op enige teksten der Schrift, maar zij tekent zich door de gehele Schrift. Neem de Godheid van Jezus uit de Schrift weg, en gij neemt de Zon geestelijkerwijze weg, evenals of gij de zon uit het firmament zoudt wegnemen. De Godheid van Christus is het licht en het leven van het Woord Gods; neemt haar daar uit weg, en het gehele Woord is een zwarte duisternis. Doch de Persoon van Jezus is niet alleen Godheid, want niemand kan God zien en leven; wij zouden het niet dragen kunnen op de vlekkeloze Godheid te staren. Daarom heeft de Zoon van God onze natuur aangenomen in vereniging met Zichzelf. Hij heeft het zaad Abrahams aangenomen; dat „heilige” ontvangen door de Heilige Geest in de baarmoeder van de maagd Maria. En daar is dat „heilige” verenigd met de tweede Persoon van de heerlijke Drie-eenheid, omdat de Godheid en de mensheid zouden worden één Goddelijk Persoon, Immanuël, God met ons. Nu is er voor het oog des geloofs de uitnemendste schoonheid en heerlijkheid te aanschouwen in Christus’ mensheid. De verlichte ziel beschouwt de Godheid, schijnende door de mensheid. En wanneer zij Jezus ziet, het land doorgaande en goed doende, wanneer zij de woorden hoort, die van Zijn gezegende lippen afdruipen, wanneer zij Hem door het oog des geloofs ziet, bloedende, lijdende, met de dood worstelende en stervende, ziet zij de Godheid in al deze handelingen de mensheid ondersteunende. En het is deze vereniging van de twee naturen in één heerlijke Persoon, die het hart desgenen, die hierop gelovig ziet, vervult en in zuivere liefde tot Hem doet ontvonken. Dan heeft de kerk een gezicht van de heerlijke Persoon van Jezus en gaat haar liefde tot Hem uit. Er is een bovennatuurlijke schoonheid in. die geestelijke genegenheden doet ontvlammen, evenals er in natuurlijke schoonheid iets is, dat de genegenheden tot haar trekt. Wanneer de levendgemaakte ziel deze bovennatuurlijke schoonheid onder het oog krijgt, gaat ze onmiddellijk in liefde tot Hem uit. De geestelijke genegenheden vestigen zich op geestelijke schoonheid. En wanneer dus de verloste en wedergeboren ziel de heerlijke Persoon van Christus, de Godmens, Immanuël, God met ons, aanschouwt en een proefje en gevoel van Zijn liefde ontwaart, dan ontsteekt de gezegende Geest het hart in geestelijk verlangen naar Hem en trekt het met koorden der liefde en met mensenzelen.
