Dewijl wij nu dezelfde Geest des geloofs hebben, gelijk er geschreven is: Ik heb geloofd, daarom heb ik gesproken; zo geloven wij ook, daarom spreken wij ook. 2 Corinthe 4:13

Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen geloof en de geest des geloofs. De geest des geloofs is het geloof in oefening. Het geloof gelijkt soms op een dag, als er geen wind waait. Het is zo stil, dat er nauwelijks een zuchtje is om een blad te doen bewegen. Maar enige tijd daarna komt er een aardig koeltje en blaast over de aarde. Zo ook is het met het geloof en de geest des geloofs. Het geloof niet in oefening, is gelijk aan de stilte van een zomerdag, er beweegt of roert zich niets; het geloof in oefening is ook als die zomerdag, doch een flinke windkoelte doet zich tastbaar gevoelen. Indien God mij het geloof geschonken heeft, dan kan ik dit nooit uit mijn boezem verliezen. Eens een gelovige, blijft altijd een gelovige; want zo ik kon ophouden een gelovige te zijn, dan moest ik ook ophouden een kind van God te zijn; ik zou de zaligheid uit mijn hart verliezen, want ik ben door genade verlost en dat door het geloof. En toch kunnen er tijden en stonden zijn, dat ik niet veel van de geest des geloofs heb. Het geloof moge al zeer traag zijn, ik wil niet zeggen, dat het stilstaat, want dit zou bijna willen zeggen, dat het dood is; maar ik wil zeggen, dat het kalm, bedaard, rustig is, net als een vogel, die de kop onder de vleugels steekt. Maar op een gegeven ogenblik komt er een opleving, een beweging, een heilzaam blazen van de Geest: „Ontwaak, Noordenwind, en kom, Gij Zuidenwind, doorwaai Mijn hof”, Hooglied 4:16. „Gij Geest, kom aan van de vier winden en blaas”, Ezech. 37:9. Deze hemelse adem des Heiligen Geestes werkt op het geloof, doet het ontwaken, doet het herleven en wekt het op tot een levendige werkzaamheid. Zo verkrijgt het geloof de geest des geloofs en handelt het geestelijk en krachtig naar de mate, die God verleent. Johannes was in de geest op de dag des Heeren, Openb. 1:10. Hij was niet altijd in de geest door een levendige oefening, ofschoon hij nooit de Geest miste. Zo is het geloof, om zo te spreken, somtijds in de geest, en dan zijn de ogen open, gelijk de ogen van Johannes, om geestelijk te zien wat hij zichtbaar zag, namelijk de Persoon van Christus, en te horen inwendig wat hij uitwendig hoorde, namelijk de woorden van Christus.