Maar Ik zal u uw ziel tot een buit geven, in alle plaatsen, waar gij zult henen trekken. Jeremia 45:5
Er wordt aan de uitverkorenen leven medegedeeld op de tijd, dat de gezegende Geest hun zielen levend maakt; een eeuwig leven, hun medegedeeld uit de volheid van de Zoon van God. Dit leven is een persoonlijk leven, en derhalve ligt er een aangenaamheid in de uitdrukking „uw leven”. Uw leven zal Ik u als een buit geven. Dit leven, verborgen in de volheid van Christus, wordt op de bestemde tijd door de Heilige Geest in de ziel gewrocht en wordt door Zijn almachtige kracht onderhouden, en zal al helderder en helderder lichten in het Koninkrijk der eeuwigheid. Maar wij mogen opmerken uit de uitdrukking, waarvan in de tekst gesproken wordt, dat dit leven aan het kind van God op een bijzondere wijze gegeven is. „Ik zal u uw ziel tot een buit geven”. Het woord „buit” geeft te kennen, dat dit leven een voorwerp is van aanranding. Wij horen van roofdieren en roofvogels, en de uitdrukking duidt aan, dat dit vleesetende dieren zijn. Dus duiden de woorden „Uw ziel — of uw leven — tot een buit geven” aan, dat er roofzuchtige dieren zijn, die op de loer liggen en begerig zijn om dit leven te roven, hetwelk God de Heilige Geest in de ziel gefundeerd heeft. Hoe juist en bevindelijk beschrijven deze woorden het inwendige Koninkrijk Gods! Het eeuwige leven wordt door God geschonken, en gegeven zijnde, door Hem onderhouden, door Zijn kracht bewaard, zodat het in eeuwigheid niet zal worden uitgeblust. En nochtans wordt het door een voortdurend wonder bewaard, gelijk een brandende lamp, die op de baren der zee drijft, of om een ander beeld te gebruiken, en dat ik zelf ergens gezien heb, gelijk een kaars, die terwijl het sterk woei, over een heide gedragen werd. Zo is ons leven ons als een buit gegeven, en de kracht, getrouwheid en wijsheid van God worden ongeschonden onderhouden in dit leven en temidden van alle vijanden wonderlijk geopenbaard. Gelijk Daniël werd bewaard in de leeuwenkuil, en de drie jongelingen in de vurige oven, zo ook wordt het leven Gods in de ziel temidden van de leeuwen bewaard; gelijk David zegt: „Mijn ziel is in het midden der leeuwen; ik lig onder stokebranden”, Psalm 57:5. Daarom, eert de Heere. „Eert de Heere in hetgeen geleden wordt”, Jesaja 24:15 (Eng. vertaling). Het leven van een kind van God is dus een gedurige strijd tussen geloof en ongeloof, tussen vijandschap en liefde, tuisen de genade Gods en de opstand van het vleselijk gemoed, tussen de inzinkingen van een kwijnende geest en de verheffingen van het licht van Gods vriendelijk aangezicht.
