Dewijl wij dan, broeders, vrijmoedigheid hebben om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus. Hebreeën 10:19
Niets anders kan een levende ziel vergenoegen dan in te gaan in het heiligdom. Hij heeft behoefte aan gemeenschap met God, de heilige, heilige, heilige Heere der legerscharen. Hij handelt niet met een God, Die veraf is, een afgod, een God, in wie hij niet gelooft, noch waarop hij enige hoop heeft, die hij niet liefheeft; één, die niet zien, noch horen, noch verlossen kan; een God van eigen verward begrip. Hij is gezet op een geheiligde en heilige gemeenschap met de God van hemel en aarde, de God, Die Zich in zekere mate aan zijn ziel geopenbaard heeft als de God en Vader van de Heere Jezus Christus. Met Hem heeft hij te doen, tot Hem moet hij komen; met Hem moet Hij een heilige gemeenschap onderhouden. Hij gevoelt, dat hij staat voor de ogen van een hart-doorzoekend God, voor Wiens altijd geopende oren hij zijn gebeden uitstort. Tot Zijn barmhartigheid en genade ziet hij op; Zijn mededogen smeekt hij af. Naar Zijn zaligheid verlangt hij; Zijn liefde zoekt hij en Zijn tegenwoordigheid stelt hij boven alles op prijs. Zo moet hij komen in het heilige der heiligen, want daar woont God, en tot God te genaken is te komen in het heilige der heiligen. Iemand, die aldus gevoelt en handelt, is een ware Israëliet, in welke geen bedrog is; iemand van de rechte besnijdenis, die God in de Geest dient, zich in Christus Jezus verheugt en geen vertrouwen stelt in het vlees. Anderen zijn vergenoegd met de voorhoven van het huis, met de uitwendige bouw van het huis, met de geschilderde ramen, met de gebeeldhouwde kerkbanken, met de lange zijbeuken der kerk, met lippenwerk om God te eren. Maar de levendgemaakte ziel gaat boven dit alles uit naar het binnenste heiligdom. Gelijk de hogepriester op de grote Verzoendag zich niet ophield met het volk in de voorhoven, noch met de priesters in het heilige, maar voorging en zich begaf achter het voorhangsel in het heilige der heiligen, zo ook doet het kind van God; hij blijft niet staan in het buitenste voorhof met de goddelozen, noch in het heilige met de belijders om vergenoegd te kunnen zijn wanneer er nog een voorhangsel is tussen de Heere en zijn ziel. Maar hij tracht te komen tot de onmiddellijke tegenwoordigheid Gods, waar hij iets moge ondervinden van Zijn genade, iets moge aanschouwen van Zijn heerlijkheid, iets moge ontmoeten van Zijn barmhartigheid, en iets moge smaken van Zijn kracht. En dit doet hem voorwaarts treden in het allerheiligste.
