Opdat uw geloof niet zou zijn wijsheid der mensen, maar in de kracht Gods. 1 Corinthe 2:5
Ik moge het geloof noemen het grote getij der ziel. Ik zal trachten deze uitdrukking te verklaren. Wij zien de Theems dag aan dag ebben en vloeien. Waardoor wordt deze beweging veroorzaakt? Het komt hier vandaan, dat de zee in het Kanaal gedurig verandert, in het wassen en weer terugvloeien van het water. Het is een duidelijke verklaring. Maar hoe komt het, dat het water in het Kanaal gedurig op en neer, gaat? Deze beweging van het water, die men het grote getij noemt, wordt teweeg gebracht door de Atlantische Oceaan, die, waar zij eb en vloed heeft, alle andere getijen der naburige zeeën beheerst; en zo is het, dat het getij in het Kanaal en in de rivier de Theems ook eb en vloed heeft, in vereniging met deze beweging van de Atlantische Oceaan. Nu, bij vergelijking is het geloof het getij der ziel, en alle genaden en vruchten van de Geest ebben en vloeien naarmate het geloof wast of ebt. Wanneer het geloof in de ziel wast, wassen ook de genaden en vruchten van de Geest in dezelfde verhouding. Het licht vermeerdert, het leven verdiept zich, de vreze Gods wordt krachtiger, de hoop klaart op en de liefde verwakkert. En als dit grote getij in de ziel ebt of teruggaat, dan verminderen alle kleinere getijen van de genade des Geestes evenzeer. Dus wanneer het geloof in de ziel inzinkt en op een laag peil geraakt, dan zinken en verminderen alle andere genaden in oefening. De vertroosting kwijnt weg; de hoop vernauwt zich tot een klein stroompje; het leven neemt af en bepaalt zich binnen een kleine omloop, en de liefde wordt teruggebracht tot een ondiep kanaal. En gelijk wij bij lage eb in de Theems de modderige banken zien boven komen, zo ook wanneer het geloof in de ziel is ingezonken, zien en ontwaren wij niet veel meer dan modderden slijk van verderf. Maar wat of wie stelt het grote getij in beweging? Er is ook een reden voor. Het wordt opgetrokken door de zon en het gehoorzaamt aan die aantrekkingskracht der zon. En is dit geestelijk genomen ook niet zo in de ziel? Wordt zij niet opgetrokken door de Zon der gerechtigheid, gelijk de natuurlijke zon het water van de oceaan beheerst, het doet ebben en vloeien? En wanneer die heerlijke Zon ophoudt ons geloof op te trekken, ebt en zinkt het dan niet tastbaar in de ziel, gelijk in de natuur de zee afebt wanneer de zon zich terugtrekt?
