En nu, wat verwacht ik, o Heere? Mijn hoop, die is op U. Psalm 39:8
De Heere kan de gave van de hoop verlenen. Wat een gezegende genade is hoop! De mensen verachten de hoop vandaag de dag. Ze zijn als een edelman die het zesstuiverstuk in je gezicht gooit; niets volstaat voor hem dat minder dan duizend pond waard is, of een groot landgoed. Velen die vroomheid belijden zijn als deze edelman, die misschien wel al zijn landgoederen als onderpand voor leningen gegeven heeft en in feite geen cent waard is. Hij kan echter niet afdalen van de hoogten van zijn pracht en praal en toegeven dat hij bankroet is. Zo vele van deze adellijke en hooghartige belijders verachten de goede hoop door middel van de genade (2 Thes. 2:16), en niets volstaat voor hen behalve zekerheid. Maar als we het hebben over de werking van de Geest op het geweten, blijkt dat ze nooit het innerlijke getuigenis van de Heilige Geest dat ze kinderen van God zijn, zijn gewaargeworden. Het volk van God prijst alles wat God met kracht en heerlijkheid aan de ziel overbrengt. Ik ben vaak verheugd geweest met het ontspringen van hoop uit het Evangelie, bij gebrek aan duidelijkere getuigenissen. Hoe heerlijk spreekt de Heilige Schrift van ‘een goede hoop in genade’ (2 Thes. 2:16). Zij noemt het ‘een anker der ziel, hetwelk zeker en vast is, en ingaat in het binnenste van het voorhangsel’ (Hebr. 6:19) .Wat een gezegende genade moet dat zijn, die aldus in de aanwezigheid van Christus binnengaat! Hoe heerlijk wordt er in het Woord van God tevens over de hoop gesproken als de tweelingzuster van geloof en liefde (1 Kor. 13: 13). En er wordt verklaard dat de hoop ‘niet beschaamt’, omdat hij voortkomt uit ‘ de liefde Gods die in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons is gegeven’ (Rom. 5:5). Nu leren we wat ‘een goede hoop in genade’ is, door op en neer te worden geworpen op de golven van wanhoop, en soms bijna weg te zinken in hopeloosheid. De kenmerken zo vervaagd, het hart zo gesloten, het verstand zo ver bij sterd, de zonde zo aanwezig, de Heere zo afwezig, een natuur zo vleselijk, zinnelijk, afgodisch en overspelig — geen wonder dat de ziel temidden van zoveel kwaden, gezien of gevreesd, soms in hopeloosheid wegzinkt. Maar in zulke tijden wordt de zegen van ‘een goede hoop in genade’ gevonden; en als dit anker in het voorhangsel wordt geworpen en binnengaat, het bloed en de rechtvaardigheid van de grote Hogepriester aangrijpt, wat houdt het anker het schip dan stevig en zeker vast, zodat het niet geheel overspoeld raakt door de golven van wanhoop!
Lezen: Galaten 5:1-15
