Want alle vlees is als gras, en alle heerlijkheid des mensen is als een bloem van het gras. Het gras is verdord, en zijn bloem is afgevallen; maar het Woord des Heeren blijft in der eeuwigheid. En dit is het Woord, dat onder u verkondigd is. 1 Petrus 1:24, 23
Alle vlees, en alles wat uit het vlees is, is als gras, dat voor een tijd groen en bloeiend schijnt, maar aangeroerd door de zeis des maaiers of door de middagzon verschroeid, spoedig verkwijnt en verdort. Zo is alle vlees, van de hoogste tot de laagste. Evenals in de natuur het ene gras dikker en langer groeit dan het andere, en voor enige tijd sierlijker pronkt, toch maakt de zeis geen onderscheid tussen de lichte en zware oogst, zo ook maait de zeis des doods een rijke en arme, en legt alle kinderen der mensen in hetzelfde graf. Gij hebt somtijds in de vroege lente het bloeiende gras gezien en opgemerkt, hoe die geelachtige toppen trillen bij het minste windje. Dit is de grasbloem; en dat is al de schoonheid van het vlees, al de heerlijkheid des mensen. Maar is er dan niets, dat blijft te midden van dat alles, wat verdort en afvalt? Ja, het Woord des Heeren. „En dit is het Woord, dat door het Evangelie onder u verkondigd wordt.” Hetzelfde Evangelie nu, dat door de Apostelen verkondigd werd, wordt ook u verkondigd in het Woord der Waarheid; en zo wij dat Evangelie in een gelovig hart ontvangen hebben, hebben wij voor onszelf dat Woord van de Heere ontvangen, dat blijft tot in eeuwigheid. En dus, ofschoon ons aller vlees is als het gras, en alles waarop wij in het natuurlijke ons mogen beroemen, slechts aan de bloem van het gras gelijk is, en ofschoon dat gras moet verdorren in de dood, en zijn bloem zal afvallen, wanneer de plaats, die ons nu allen kent, ons niet meer kennen zal, toch hebben wij iets, dat blijft bestaan in het Evangelie der genade Gods; en voorzover wij dat Evangelie ontvangen en gekend hebben als de kracht Gods tot zaligheid, hebben wij, als het aardse huis onzes tabernakels zal verbroken worden, een gebouw bij God, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen.
Gelijk het gras is ons kortstondig leven,
gelijk een bloem, die, op het veld verheven,
wel sierlijk pronkt, maar kracht’loos is en teer;
wanneer de wind zich over ’t land laat horen,
dan knakt haar steel, haar schoonheid gaat verloren:
men kent en vindt haar standplaats zelfs niet meer.
Ps. 103:8
