Broeders, vaartwel. Handelingen 15:29
Welvarend te zijn, in geestelijke zin, is alles te hebben, opdat God ons gelukkig kan maken. Al Gods volk zal ten slotte wèl varen. Zij allen zijn volmaakt in Christus: niets kan hun eeuwig welzijn schaden; want zij zijn allen volmaakt in Hem, „zonder vlek of rimpel”. Uit dit oogpunt moeten zij allen aan het einde en voor eeuwig welvaren. Maar komen wij tot de zaak der ondervinding, dan zien wij dikwijls dat juist die tijden, wanneer de kinderen Gods denken, dat zij niet welvaren, de tijden zijn, dat zij inderdaad welvaren; en weder op andere tijden, als zij menen, dat zij welvaren, zij juist dan niet welvaren. Bijvoorbeeld: wanneer hun ziel gebogen gaat onder onrust en leed, dan schijnt het hun, dat zij niet welvaren. Het schijnt alsof Gods hand tegen hen is; dat Hij zijn gelaat van hen heeft afgekeerd; zij kunnen geen toegang vinden tot de troon der genade; zij hebben geen lieflijke getuigenissen van de Heere, dat het pad, waarin Hij hen leidt, naar zijn keuze is, en dat alle dingen met hen ten beste zullen lopen. Zij menen inderdaad nu niet wel te varen, en toch voeren zij misschien nooit beter dan onder die omstandigheden van moeite, zorg en smart. Deze dingen spenen hen van de wereld. Zo hun hart en hun verlangen uitgingen naar afgoden, brengen zij hen middellijk terug. Zo zij zich gebroken waterbakken uithieuwen, werpen zij ze alle in stukken. Zo zij in hun verbeelding afgoden oprichtten en er zich voor bogen, werpen droefenis en moeite ze voor hun ogen aan stukken; nemen hun góden weg en geven hun geen schuilplaats, maar alleen de Heere God der heir- scharen. Zo gij slechts kunt terugzien, zult ge zien, dat het grootste zoet, door u genoten, vaak voortkwam uit hetgeen voor u het bitterst was. De donkerste wegen der Voorzienigheid zullen worden opgeklaard, en wij zullen zien, dat God ons in die alle leidt en bestuurt „op de rechte weg, opdat wij gaan mogen tot een stad ter woning” (Psalm 107 : 7).
Zijn wacht, waarop men hopen mag,
zal, daar zij u bedekt
en u ter schaduw strekt,
de maan bij nacht, de zon bij dag
in koud’ en gloed vermind’ren,
opdat zij u niet hind’ren.
Ps. 121:3
