Gijlieden gelooft in God, gelooft ook in Mij. Johannes 14:1
In God te geloven, is in Hem te geloven, zo als Hij zich in zijn Zoon geopenbaard heeft, in al de volheid zijner liefde, in al de rijkdom zijner genade en in al de diepte zijner barmhartigheid. God moet gezien worden niet in de schrikkelijkheid ener heilige Wet, maar in de genade en waarheid van het heerlijk Evangelie van de Zoon van God. Men moet dus tot Hem naderen en in Hem geloven als de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, en onze Vader in Hem. Hoe weinigen zien en betrachten dit, en hoe slecht geoefend zijn velen van het levende huisgezin op dit punt! In God te geloven, is een weg, die vergeving en vrede in het geweten brengt; in God te geloven zodanig, dat men weet door Hem te zijn aangenomen; in God te geloven, dat wij Hem „Abba, Vader” kunnen noemen, en gevoelen dat de Geest getuigt met onze geest, dat wij zijn kinderen zijn; in God zó te geloven, dat wij Hem altijd gereed vinden, om in nood te helpen; gebedsverhoring te ontvangen; in het licht zijns aanschijns te wandelen; zijn liefde in ons hart uitgestort te hebben; de zekerheid te hebben van met Hem verzoend te zijn, en een bewustzijn van zijn geopenbaarde goedheid en genade te gevoelen, — dit tezamen is in God geloven door Jezus Christus. En o! hoe verschillend is dit van alleen te geloven, wat wij in de natuur om ons zien, dat Hij is de Schepper van alle dingen, of van hetgeen wij hebben opgemerkt in de voetstappen zijner Voorzienigheid, dat Hij waakt over ons, wat aangaat de dingen, die vergaan, of van in de letter des Woords te zien, dat Hij is de God van alle genade voor hen, die in zijn Naam geloven!
U alleen, U loven wij:
ja, wij loven U, o Heer,
want uw naam, zo rijk van eer,
is tot onze vreugd nabij.
Dies vertelt men in ons land
al de wond’ren uwer hand.
Ps. 75:1
