Te dien dage zal des Heeren Spruite zijn tot sieraad en tot heerlijkheid. Jesaja 4:2
Waar in de hemel of op aarde kan er zulk een beminnelijk Voorwerp gevonden worden als de Zoon van God? Wat is uw Liefste meer dan eens anders liefste? vragen de gezellinnen van de bruid. Maar zij antwoordt: „Mijn Liefste is blank en rood; Hij draagt de banier boven tienduizend”. Indien gij nooit enige schoonheid in Jezus gezien hebt, dan hebt gij Jezus nooit gezien. Hij heeft Zichzelf nooit aan u geopenbaard; gij hebt nooit een blikje van Zijn beminnelijk aangezicht ontvangen, noch een gevoel van Zijn tegenwoordigheid gesmaakt, noch een woord van Zijn lippen gehoord, ook heeft Zijn hand u niet aangeraakt. Doch als gij Hem gezien hebt met het oog des geloofs en Hij Zich, al is het door een kiertje, aan u heeft ontdekt, dan hebt gij een schoonheid in Hem waargenomen, die boven alles uitgaat, want het is een heilige schoonheid, een Goddelijke schoonheid, de schoonheid van Zijn hemelse genade, de schoonheid van Zijn ongeschapen en eeuwige heerlijkheid. Een schoonheid, die op aarde niet kan worden aangetroffen, noch kan bezeten worden door enig man of vrouw, zelfs niet bezeten werd door Adam in zijn onschuld vóór de val, of door zijn schone metgezellin Eva met al haar deugd, genade en waardigheid. Want het is de schoonheid van de heerlijke Zoon van God, die Hij voor altijd draagt als de Zoon van de Vader, in waarheid en liefde. En zo schoon Hij is, zo „heerlijk” is Hij ook. O, wat een heerlijkheid ziet het geloof somtijds in Zijn eeuwige Godheid, in Zijn Goddelijk Zoonschap, in wat Hij in Zichzelf is als het afschijnsel van Gods heerlijkheid en het uitgedrukte beeld Zijner zelfstandigheid, en in hetgeen Hij ons geworden is tot wijsheid, rechtvaardigheid, heiligmaking en verlossing. Hoe heerlijk vertoont Hij Zich te zijn in Zijn verzoenend bloed en stervende liefde. Zelfs zo Hij daar grote druppelen bloeds zweette in Gethsémané’s donkere hof, zo Hij daar hing in pijn en doodsstrijd op het kruis, ziet het geloot een schoonheid in de heerlijke Verlosser, ook in de diepe diepten van schande en schaamte. Was er niet een heerlijkheid in Zijn nederige gehoorzaamheid, in Zijn lijdzaamheid onder het lijden, in Zijn onderwerping aan Zijns Vaders wil; in Zijn berusting, dat wil zeggen, in Zijn gelatenheid onder de zwaarste slagen van de wrekende gerechtigheid; in het dragen van onze zonden in Zijn heilig lichaam op het hout, waardoor Hij de zonde teniet deed door Zijns Zelfs offerande? Maar meer in het bijzonder ziet het geloof Hem heerlijk herrijzen uit de dood en opvaren ten hemel en zitten aan de rechterhand des Vaders, gekroond met eer en heerlijkheid en alle dingen onder Zijn voeten gesteld.
