In de wereld zult gij verdrukking hebben; maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen. Johannes 16:33
Is onze weg niet min of meer een pad van verdrukkingen geweest, sedert het de Heere behaagde onze voeten het eerst op het enge pad te zetten? Maar hebben wij altijd vrede in Jezus gevonden en vinden wij die altijd in Hem? Wensen wij daar vrede te vinden? Zien wij uit, verwachten wij vrede te genieten van een andere kant? Durven wij slechts één ogenblik denken aan vrede in onszelf, vrede in de wereld, vrede in de zonde? Is ons hart zo aan Jezus gehecht, is ons oog zo op Hem gericht, gaan de begeerten onzer ziel zo uit naar de openbaringen zijner barmhartigheden en liefde, dat wij zeker zijn, dat er geen vrede, die de naam verdient, gevonden wordt dan in Hem? Onze tijden van vrede mogen niet zeer lang geweest zijn — zij mogen kortstondig, zeer kortstondig geweest zijn, en toch waren ze zoet, zolang ze duurden en toch voldoende om te tonen wat ware vrede is, genoegzaam om ons vuriger te doen verlangen naar een duidelijker openbaring en een voller genot des vredes. En toch vat de Heere het alles samen in deze plechtige en gezegende verklaring, dat ofschoon wij op ons aangewezen pad in de wereld verdrukking hebben, Hij de wereld overwonnen heeft; de zonde zal over ons niet heersen; de wereld zal ons niet overweldigen; de dingen des tijds en der zinnen zullen geen zegepraal op ons behalen; Hij geeft ons de liefelijke verzekering, dat Hij onze strijd zal strijden en ons meer dan overwinnaar zal doen zijn.
Laat ons alom zijn lof ontvouwen!
In Hem verblijdt zich ons gemoed,
omdat wij op zijn naam vertrouwen,
die naam zo heilig, groot en goed.
Goedertieren Vader, milde zegenader,
Stel Uw vriend’lijk hart, op welks gunst wij hopen,
eeuwig voor ons open;
Weer steeds alle smart.
Ps. 33:11
