Indien Gij mij rijkelijk zegenen wildet. 1 Kronieken 4:10
Een rijkelijk zegenen is hetgeen de ziel zoekt, nadat zij heeft kennis genomen van de ellende en bitterheid der zonde, en ook heeft gesmaakt de zoetheid van de zaligheid in God. En dit rijkelijk zegenen ziet op geestelijke en eeuwige zegeningen. Vergeleken met zulke zegeningen als deze, ziet de ziel hoe ijdel en ledig alle aardse dingen zijn; wat een ijdel speeltuig, wat een ijdele dromen, wat een voorbijgaande schaduwen. Zij verwondert zich over de dwaasheid der mensen, in het jagen achter voorbijgaande schaduwen, over het doorbrengen van de tijd, in hun hart te zetten op gezondheid, geld, op het leven zelf, in een najagen van niets dan ellende en verderf. Elk verdwijnend geluid van de klok, dat zij hoort, elk lichaam, dat zij langzaam ten grave ziet dragen, geeft haar een diepe indruk wat betreft destaat dergenen, die leven en sterven in hun zonden. Zo leert zij meer en meer de tijd tegenover de eeuwigheid stellen, de aarde tegenover de hemel, zondaren tegenover heiligen, belijders tegenover belijders. Door deze dingen wordt zij met Baruch onderwezen voor zichzelf geen grote, maar wezenlijke dingen te zoeken; dingen, die langer duren dan de tijd en passen voor de eeuwigheid. Zij wordt er toe gebracht om maar weinig acht te geven op hetgeen de mensen goed of groot achten, maar zij let inzonderheid op die dingen, waarop God Zijn stempel zet. Zoals een tedere consciëntie, een verbroken hart, een verslagen geest, een nederig gemoed, een afgescheidenheid van de wereld en al wat werelds is, een onderwerping aan Zijn heilige wil, een zachtmoedig verdragen van het kruis, een gelijkvormigheid aan Christus’ lijdend beeld en aan een leven tot Gods heerlijkheid. Gelijk dan ook wel de Heere behaagt haar te koesteren met enige ontdekking van Zichzelf in het schenken van een zoete bevinding van Zijn goedertierenheid en barmhartigheid, van Zijn verzoenend bloed, van Zijn stervende liefde. En het zou te lang duren, nog meer van deze zegeningen te vermelden, die alleen maar in Hem gevonden worden. Want Zijn zegeningen zijn niet als de blote tijdelijke weldaden, die wij uit Zijn hand genieten, want die alle verderven door het gebruik, maar zij zijn voor de eeuwigheid, en eenmaal gegeven, worden zij nooit meer weggenomen. Deze worden dus voorsmaakjes van de eeuwige genietingen, want zij zijn volstrekt onberouwelijk. Toen Izaäk eenmaal Jacob in Gods Naam gezegend had, kon de zegen, die door bedrog verkregen was, maar eens gegeven, niet herroepen worden. Daarom zeide hij tot Ezau: Ik heb hem gezegend; ook zal hij gezegend zijn. Zo is het ook wanneer de Heere Zijn volk heeft gezegend met enige van deze geestelijke zegeningen, die opgesloten liggen in Zijn onuitputtelijke volheid, want deze zegeningen zijn Hemzelf gelijk, onveranderlijk, en Hij is en blijft Dezelfde, gisteren, heden en tot in eeuwigheid.
