Want in Hem woont al de volheid der Godheid lichamelijk. Col. 2:9
De tempel, gebouwd door Salomo te Jeruzalem, en de tabernakel, door Mozes opgericht in de woestijn, waren slechts zinnebeelden van de ware Tempel, de Heere van leven en heerlijkheid. De Heere Zelf zeide: Breekt deze Tempel af en in drie dagen zal ik haar weer oprichten. Dit sprak Hij van Zijn eigen lichaam. Al de schoonheid en heerlijkheid van de tempel was derhalve maar figuurlijk; zij verbeeldden en schaduwden af de heerlijk van Immanuel, want „in Hem woont al de volheid der Godheid lichamelijk”. God de Zoon heeft een lichaam aangenomen, overeenkomstig die woorden in de veertigste psalm, door Paulus aangehaald in Hebr. 10: „Gij hebt Mij het lichaam toebereid”; een heilig lichaam, zonder zonde en zonder vlek. Volgens deze woorden: „Daarom dat Heilige, Dat uit u geboren zal worden, zal Gods Zoon genaamd worden”. En niet slechts een heilig lichaam, maar dit verenigd met een heilige, vlekkeloze ziel. „Om de arbeid Zijner ziel zal Hij het zien en verzadigd worden”. „Mijn ziel is geheel bedroefd tot de dood toe”, Matth. 26:38. Dit heilig lichaam was verenigd met een heilige ziel, tezamen vormende zijn vlekkeloze, menselijke natuur, waarmede de Zoon van God Zich verenigde, en alzo werd Hij de Godmens, Immanuël, God met ons. Het is deze heerlijke verborgenheid der godzaligheid, waarnaar een ziel uitziet en verlangt om ze te kennen. Wij kunnen de zuivere Godheid niet nabij komen; wij kunnen ze niet begrijpen; het is een verborgenheid, te hoog en te diep voor ons. Want wie zal de onderzoekingen Gods vinden? Zij is als de hoogten der hemelen; wat kunt gij doen? dieper dan de hel; wat kunt gij weten? Job 11:7, 8. Doch wanneer God Zichzelf aan de kinderen der mensen bekend maakt, dan maakt Hij Zich bekend door Zijn eniggeboren Zoon, de tweede Persoon in de heerlijke Godheid, Die in vereniging met Zichzelf het vlees en bloed der kinderen heeft aangenomen. En alzo kunnen wij, zo veel God ons het geloof schenkt, tot een onzichtbare God naderen door de. zichtbare Godmens. Daarvan zegt Johannes: „Wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd; de heerlijkheid als des Eniggeborenen van de Vader; vol van genade en waarheid”. „Niemand heeft ooit God gezien; de eniggeboren Zoon, Die in de schoot des Vaders is, Die heeft Hem ons verklaard”. Wanneer derhalve Filippus tot Hem zeide: „Heere, toon ons de Vader en het is ons genoeg”, Joh. 14:8, zeide Jezus: „Ben ik nu zo lange tijd bij ulieden en hebt gij Mij niet gekend, Filippus? Die Mij gezien heeft, die heeft de Vader gezien. En hoe zegt gij dan: Toon ons de Vader?” En waarom anders dan omdat Hij op een andere plaats zegt: „Ik en Mijn Vader zijn één”? De begeerte dan van iedere levende ziel (ik ben er van overtuigd, dat het mijn begeerte is, wanneer het de Heere behaagt het in mijn hart te werken) is om door de Geest van God geleid te worden tot een gemeenzame kennis van de Godmens; om te beschouwen de heerlijkheid Gods in Jezus Christus. Om de Godheid te zien schijnen door de mensheid en ook de mensheid omhuld te zien met de heerlijkheid der Godheid. En alzo tot de Heere Jezus uit te gaan als een Hogepriester, Die volkomen zalig kan maken allen, die door Hem tot God gaan. Om te mogen ervareïi de nabijheid van toenadering tot de Vader door de Zoon Zijner liefde. En zo de zoete gemeenschap te mogen genieten met Immanuël, God met ons, God in onze natuur, God Zichzelf bekend makende door het aannemen van ons vlees en bloed in vereniging met Zichzelf.
