Het Evangelie der heerlijkheid van Christus, Die het beeld Gods is. 2 Corinthe 4:4
O, welk een schoonheid en heerlijkheid blinken er uit het Evangelie, wanneer wij daarop zien in verband met de Persoon en het werk van de Zoon van God! Neem de leerstellingen der genade, afgescheiden van de Persoon van Christus, dan zijn het verstrooide ledematen; geen schoonheid is er in. Maar beschouw de waarheden van het Evangelie in verband met de Persoon en het werk van de Zoon van God; welk een hemels licht, welk een Goddelijke heerlijkheid wordt er dan op iedere waarheid geworpen met betrekking tot Zijn heilige Persoon, verzoenend bloed, volbracht werk en stervende liefde! Dit is de rechte manier om het Evangelie op te vatten; niet als een samenstel van lapjes en reepjes, of als een blote verzameling of ontwerp van zekere leerstellingen, die op en neer drijven in het Woord van God gelijk strandgoed van een gestrand schip, maar als een welluidend Evangelie, vol genade, barmhartigheid en waarheid, verzadigd met Goddelijke heerlijkheid, en dit alles verbonden met en ontspringende uit de Persoon van de Middelaar. Hoe heft het ons op gedurende de tijd, dat wij er toe verwaardigd worden, boven de zonde en de ellende, en zien wij onze volmaaktheid in Christus, ons aandeel in Zijn volbracht werk, en beschouwen wij onszelf als leden van Zijn verborgen lichaam, triomferende in Zijn heilige overwinning. Wij verheugen ons daarin en varen met Hem op boven de rook en het geraas van deze duistere plaats, die de mensen aarde noemen. Gelijk iemand, die uit de Londense mist opklimt tot een zuivere atmosfeer en zich op zekere bergtop koestert in de heldere stralen der zon, zo kan ook het beminde kind van God, wanneer hij verwaardigd wordt zijn recht duidelijk te lezen, zijn naam geschreven zien in het boek des levens, de liefde Gods in zijn hart gevoelen en zich in Christus verblijden. Hij wordt boven de rook en de mist van deze duistere plaats verheven. Hij ontwaart, dat hij met Christus zit in hemelse plaatsen en hij bemerkt een zoete overwinning over iedere inwendige, uitwendige en helse vijand. En geen andere weg is er, die ons daar boven brengen kan. Gelijk iemand in de Londense mist met deze te kampen heeft in het Oosten, Westen, Zuiden en Noorden, het is mist en overal mist. Zo is het wanneer wij voortgaande overal de zonde en het eigen ik ontmoeten, hetzij wij Noord-, Zuid-, West- of Oostwaarts gaan, wij ontmoeten niets dan mist, zware, dichte mist. Wij moeten er uit opklimmen tot de bergtop en dit kan alleen plaats hebben door een zoete overreding van ons aandeel in het bloed en de liefde van de Zoon van God. Deze heft op en heft uit, zij geeft kracht en geeft alleen de overwinning. En voor zover wij de verwezenlijking van deze dierbare zaak missen, tasten wij naar de wand als de blinden en struikelen wij in woeste plaatsen gelijk de kreupelen. Het is waar, dat Gods kinderen grotendeels slechts weinig van deze dierbare gestalten beleven; het is zo genoten en weggesloten. Maar het is tochzoveel, dat zij de zoetheid, haar schoonheid en heerlijkheid er van kennen, en daarom genoegzaam zo lang zij het beleven om hen in hun loop te doen volharden, strijdende totdat zij de eeuwige heerlijkheid bereiken.
