Toen opende Hij hun verstand, opdat zij de Schriften verstonden. Lucas 24:45
Zalig open doen, wanneer Hij, Die de sleutel Davids in zijn hand heeft en de deur ontsluit, de deur van ons hart, om zijn eigen Woord te ontvangen. Wanneer wij dan tot het Woord der waarheid gaan, nadat het tot ons gekomen is, druipen onze vingertoppen van welriekende mirre op de handhaven van het slot. Er staat geschreven, dat “de doden de stem zullen horen van de Zoon Gods, en die ze horen, zullen leven.” O, de stem te horen van de Zoon Gods! Voorzeker, die stem zal onze dode harten, ons koud gemoed, onze kwijnende hoop, onze afnemende liefde, ons stervend geloof, onze trage gebeden, onze bezwijkende harten doen leven; ja, herleven als het koren en groeien als de wijnstok. Wat is alle godsdienst zonder een Goddelijk begin, midden en einde, beginnende, voortgezet en voleindigd met een hemelse macht, bovennatuurlijk leven en geestelijke zalving? Wel mogen wij beschaamd zijn over, krank van, en bedroefd over al onze gedachten, woorden en werken, al onze kennis en onze belijdenis, die niet bestand was en niet bestand is tegen de macht, de onderwijzing en de wijsheid Gods. Al ons spreken was ijdel geklap; onze gebeden lippendienst; onze prediking wind en ijdelheid; onze belijdenis huichelarij; onze kennis de ergste soort van onwetendheid, en al onze godsdienst vleselijkheid en misleiding, indien zij ons niet door God zelf waren ingegeven. Men verhaalt van Isaac Newton, de wijste Engelse wijsgeer, dat hij tot iemand zeide, die hem geluk wenste met zijn kennis: “Ik ben geweest gelijk een klein kind, dat aan het strand een weinig water nam in een schelp, terwijl de grote oceaan van waarheid bedekt voor mij lag.” Veel meer mag een geestelijk mens gevoelen hoe weinig, hoe hij niets weet van de onnaspeurlijke rijkdommen van Christus en de grenzeloze schatten van wijsheid, die er in verborgen liggen.
Mijn hart verheft zich niet, o Heer,
mijn ogen zijn niet hoog. ’k Verkeer,
ik wandel niet in ’t geen te groot,
te vreemd is voor Uw gunstgenoot.
Ps. 131:1
