Ik ben de wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen. Johannes 15:5

Het grootste geheim in de godsdienst — dat geheim, hetwelk slechts zij kennen, die de Heere vrezen en aan wie Hij zijn verbond toont — is allereerst gemeenschap te gevoelen met de Heere en die gemeenschap vol te houden. Maar die gemeenschap kan alleen verkregen worden door de openbaring van zijn Persoon en zijn werk aan onze harten, waardoor wij met Hem door één Geest zijn verenigd. Dit is de vereniging der ziel, waardoor zij verenigd wordt met een man gelijk een reine maagd met Christus. Uit deze vereniging komt gemeenschap of vereniging met Christus, en uit deze gemeenschap ontstaat vruchtbaarheid; want dit is geen onvruchtbaar huwelijk. Maar deze vereniging en gemeenschap kan alleen onderhouden worden door in Christus te blijven; en dit kan alleen doordat Hij in ons blijft. „Blijft in Mij, en Ik in u.” Maar hoe blijven wij in Hem? Hoofdzakelijk door het geloof, de hoop en de liefde; want deze drie zijn de drie genade-giften des Geestes, die op de Persoon en het werk van de Zoon van God geoefend worden. Maar als een zaak van geloof en bevinding, moeten wij ook leren dat in Christus te blijven veel gebed en waakzaamheid vereist, alsmede geduld en zelfverloochening, afscheiding van de wereld en de wereldse zaken, de beoefening der Schrift en geheime overdenkingen, acht geven op de middelen der genade en, ofschoon het laatst, maar niet het minst veel inwendige oefening der ziel. De Heere is, om zo te zeggen, zeer zuinig met zijn tegenwoordigheid. Elke gevierde zonde, elke verboden lust, elke afgod van ons hart, elke lichtzinnigheid of vleselijkheid, alle misbruik van de gemakken des levens, van vrouw en kinderen, van voedsel en kleding; elke oneerlijkheid in zaken of bezigheden, elke verwaarlozing van het gebed, wacht houden over hart en mond; elke gelijkvormigheid met de wereld of de dienaren der wereld; in één woord, alles wat in strijd is met zijn zin en wil, beledigend in de oren zijner heiligheid en reinheid, onbestaanbaar met de vreze Gods in een teder gemoed, of in strijd met onze heilige roeping, of het veel zij of weinig; door het menselijk oog gezien of niet gezien — dat alles weerhoudt de Heere, om aan de ziel het genot zijner tegenwoordigheid te schenken. En toch is Hij, met al zijn reinheid en heiligheid en gestrengheid over de zonde, vol mededogen en ontferming voor hen, die zijn grote en heerlijke naam vrezen en liefhebben. Wanneer deze zonden gevoeld en die afdwalingen beleden worden, zal Hij wederkeren en niet eeuwig zijn toorn behouden. Wanneer het berouwhebbend Israël wederkeert tot de Heere zijn God, met de woorden in zijn hart en in zijn mond: „Neem weg alle ongerechtigheid, en geef het goede,” dan antwoordt de Heere: „Ik zal hunne overtredingen genezen; Ik zal hen vrij williglijk liefhebben; want mijn toorn is van hen afgekeerd. Ik zal Israël zijn als de dauw; het zal bloeien als de lelie en zijn wortelen uitschieten als de Libanon”. Dan roept Israël uit, onder de invloed zijner liefde: „Wie is een God gelijk Gij, die de ongerechtigheid vergeeft en de overtredingen van het overblijfsel zijner erfenis voorbijgaat? Hij houdt zijn toorn niet in eeuwigheid, want Hij heeft lust in goedertierenheid. Hij zal zich onzer weder ontfermen; Hij zal onze ongerechtigheden dempen. Ja, Gij zult al hun zonden in de diepte der zee werpen.”